|
|
Eerst wat gelopen door Near North, een redelijk uitgestrekt gebied met diverse blues- en andere muziek-locaties. De lokale McDonalds was volgepropt met Rock 'n Roll-memorabilia (o.a. veel Elvis), het Hard-Rock cafe zag er super de luxe uit en de tekeningen bij 'Blue Chicago waren zeer fotogeniek. Via House of Blues naar de Chicago River gelopen en bij de Michigan Avenue Bridge was het begin tour van de door ons geplande loop-tour.
|
|
|
|
De 'Loop' is het business district van Chicago (genoemd naar de loop-vormige verhoogde metro). De Lonely Planet had een keurige architektuur-wandeling samengesteld die bestond uit vijf delen. Het was nog steeds heerlijk weer dus erg genoten. Zo lekker zelfs dat de zon af en toe te scherp was. Via diverse bijzondere gebouwen (toegegeven, zonder boekje had je de bijzonderheden niet altijd gevonden) het centrum doorgekronkeld. Massale department stores, bombastische culturele gebouwen en veel te hoge kantoorpanden sieren dit gebied. Daarnaast ook wat reisboekenwinkels en muziekwinkels bezocht. (Nog) geen reisboeken gekocht, wel wat CD's. |
|
|
|
|
||||
|
|
Na ruim anderhalf uur lopen een 'grote' frisdrank genomen, want van het droge zonnige weer erg veel dorst gekregen. De 'grote' frisdrank bleek een liter p.p. te zijn en was dus goed tegen de dorst. Daarna weer door met de tour. Via via bij de Sears Tower uitgekomen, het hoogste gebouw van Noord Amerika. (Er zijn 4 manieren om het hoogste gebouw te meten. Sears tower wint 2 van de 4 keer. De anderen zijn voor het World Trade Center in New York en een kolos in Maleisie.) De kosten om naar het observatory deck van de Sears Tower te gaan waren ruim 10 dollar, wachttijd ruim een uur. Volgende keer maar. |
||
Ook nog even op zoek geweest naar het kantoor van Cambridge. Het gebouw wel gevonden, de ingang niet. Leuke uitdaging voor morgenochtend. Verder met zeer moeie voeten de rest van de route afgelopen en via de Chicago River op een zonnig plekje nog een kop Starbucks-koffie (deze keer slechts een 'Tall Latte') genomen om de voeten rust te gunnen.
|
|
|
Na de rustpauze nog wat gewinkeld en daarna naar de Hancock Tower. deze was bijna even hoog, minder duur en veel minder lang wachten dan de Sears Tower. Boven inderdaad mooi uitzicht en ondergaande zon. Helaas bijna alles achter glas. Een klein stukje 'open' terras werd vergezeld van een fijnmazig net zodat we onszelf niet per ongeluk of bedoeld naar beneden konden werpen. |
|||
Na de Hancock terug naar de hotelkamer alwaar we nu zitten. Even lekker uitrusten en zometeen nog een hapje eten en als het lukt een Blues venue zien te vinden....
(Reisverslag van Jasper met aanvullingen van Michael.)